Jest to całościowa metoda służąca ocenie stanu psycho-energetycznego badanego organizmu. Przy pomocy bezdotykowego pomiaru zmiany pola cieplnego człowieka w zakresie podczerwieni, możemy przyjrzeć się regulacji temperatury kolejnych stref ciała organizmu, co obrazuje nam stan energetyczny badanego oraz pomaga zobaczyć zaburzenia natury emocjonalnej i psychologicznej. Metoda oddaje zatem kompleksowo stan fizyczny i psychoemocjonalny człowieka.
Diagnozowanie za pomocą STRD jest przełomem w profilaktyce i leczeniu chorób. Pozwala bowiem na:
- dotarcie do przyczyn choroby i tym samym skuteczne jej leczenie,
- wykrycie na niezwykle wczesnym etapie zmian, które zlekceważone, rozwiną się w przyszłości w pełnoobjawową dolegliwość,
- określenie od pierwszego etapu leczenia prawidłowego trybu postępowania,
- natychmiastowe zweryfikowanie, czy zastosowana terapia pomaga, czy też szkodzi.
Technicznie metoda STRD polega na pomiarze temperatury w wybranych miejscach na skórze miernikiem wykorzystującym promieniowanie podczerwone. Ponieważ konieczne jest określenie nie tylko samych wartości zmian, lecz także funkcji, należy przedstawić cały ten system w formie amplitudy. W podobny sposób przedstawia się w medycynie „stres”. To znaczy: uruchamia się jakiś bodziec, a następnie sprawdza się wartości temperatury przed i po tym obciążeniu. Następnie otrzymane wartości pomiarów temperatury i ich wzajemne zależności przedstawia się w formie analizy statystycznej.
Co badamy w diagnostyce STRD?
Promieniowanie podczerwone człowieka jako aspekt otaczającego go pola cieplnego jest znakomitym narzędziem, które służy do ukazania stanu wewnętrznego organizmu człowieka.
Zmiany promieniowania podczerwonego korespondują ze zmian mikrokrążenia na skórze oraz udowodniono, że mikrokrążenie skórne jest potencjalnym przedstawicielem całego łożyska naczyniowego i odzwierciedla jego mechanizmy strukturalne i funkcjonalne, a także zaburzenia ogólno naczyniowe.
Mikrokrążenie skórne jest łatwo dostępne, stanowi przydatne przełożenie modelu ogólnego łożyska naczyniowego. Obieg skórny jest głównym miejscem termoregulacji człowieka i ma dużą rezerwę pojemności, a tym samym możliwość wyraźnej reakcji naczyniowej w odpowiedzi na bodźce fizjologiczne, metaboliczne, termiczne i farmakologiczne.
W klasycznej termografii otrzymuje tylko obraz pól cieplnych tj „zimne” lub „gorące” pola. Nie oddaje to w pełni charakteru zmian mikrokrążenia skórnego. W metodzie STRD (skaningowej diagnostyce termoregulacyjnej), która jest rozwinięciem metody TRD (diagnostyki termoregulacyjnej w/g metody heidelberskiej), jest możliwe pokazanie oraz obliczenie dodatkowych, obok obrazu, temperatur zmian promieniowania podczerwonego, w postaci oscylacji zmian temperatury oraz wyznaczenie statystycznego zmiany trendu czyli wzrost, spadek lub zahamowanie temperatury.
Podstawowa różnica między metoda TRD a STRD polega na tym, że w metodzie STRD skanujemy bezkontaktowo skórę człowieka mikrokamerą termowizyjną, natomiast w metodzie TRD mierzymy poszczególne punkty na ciele. Metoda STRD dostarcza zdecydowanie więcej danych niż metoda TRD.
Ponadto metoda STRD pozwala na funkcjonalną ocenę stanu organizmu umożliwiając:
- traktowanie człowieka jako całość,
- uchwycenie w czasie funkcji poszczególnych systemów, które tworzą tę całość oraz w miarę możliwości, ujęcie ich ilościowo,
- określenie wewnętrznych zależności tych systemów.
Metoda pozwala w sposób całościowy i miejscowy pokazać rodzaj zaburzeń autoregulacji mikrokrążenia u człowieka. Podstawą analizy zmienności jest porównanie tzw. temperatury rdzeniowej reprezentowanej na czole do tzw. temperatury korowej, czyli pozostałej powierzchni ciała. Temp. rdzenia, czyli wnętrza ciała jest reprezentowana przez środek czoła (glabella), udowodniono, że to miejsce odpowiada temperaturze rdzeniowej.
Po przeprowadzeniu skanu otrzymujemy trzy lub cztery (w zależności od wyboru i celu badania) wartości zmienności pola elektromagnetycznego w zakresie podczerwieni, mianowicie trend, czyli kierunek zmian temperatury, wartość bezwzględną temperatury oraz tzw. regulacje, czyli różnice pomiędzy poszczególnymi pomiarami temperatury.
Wszystkie te dane są poddane analizie czynnikowej. Pozwala to znaleźć powiązania pomiędzy poszczególnymi podsystemami ciała, które mogą mieć wpływ na powstawanie wielu chorób oraz zachowań emocjonalnych.
Wczesne wykrycie zmian autoregulacji i powiązanie tych zaburzeń z chorobami oraz z występowaniem określonych wzorów emocjonalnych pozwala na zastosowanie metody STRD do screeningu dużych grup ludzi bez narażania ich na niekorzystne oddziaływanie pól elektromagnetycznych jak promieniowanie rentgenowskie czy magnetyczne.
Przewlekły stres nazwany w medycynie „dystresem” uznawany jest za jeden z głównych czynników wielu chorób. Wiadomo dziś, że chroniczny stres dobrze koresponduje z zaburzeniami termoregulacji. Na tej podstawie obrazujemy tzw. wzorce emocjonalne, które opisują przyczyny oraz objawy zaburzeń całego systemu człowieka.
Przykłady diagnostyki wykonanej STRD:
– wstążka czerwona po lewej stronie wykresu pokazuje nam elastyczność na umiejętność radzenia sobie ze stresem w życiu codziennym
– pasek bliżej zdjęcia osoby pokazuje nam dokładnie miejsca blokad w ciele z czarnymi miejscami i brak elastyczności swobodnego przepływu krwi w poszczególnych częściach ciała.
– im jaśniejszy w kierunku jasno zielonym tym bardziej swobodny przepływ.
– możemy w ten sposób obserwować zmiany w doborze właściwej terapii, oraz obserwować trend zdrowienia pacjenta.
– kolory czarne pokazują miejsca stresu w danej lokalizacji ciała.
– tutaj wstążka po lewej jest zaciśnięta i pokazuje brak elastyczności na stres, czarne paski pokazują osłabione dożywianie kręgosłupa
– na tym zdjęciu widzimy miejsca blokad kręgosłupa, w którą stronę zmierzają.
– powyższe zdjęcie przedstawia stresy w obrębie segmentów zablokowanych
– przykładowe badanie pacjenta na pierwszej wizycie przed terapią i po upływie tygodnia po terapii, widoczne jest jak zmniejszyły się blokady, a za czym idzie jak nastąpiła poprawa w funkcjonowaniu bez bólu.